Regen, heel veel regen. Ja, dat kan hier dus ook. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt, zoveel regen.
We hebben op ons land twee bergstromen die bij elkaar komen en daarna samen als één smalle rivier/beek over ons land stroomt.
Maar nu…nu kwam het water van álle kanten naar beneden, onderaan elke berg stroomde het water naar beneden, de vallei in, en bleef doorstromen tot het uiteindelijk een plekje vond in de rivier.
En die rivier, dat was geen lieflijk stromend beekje zoals normaal, waar we ontspannen in kunnen badderen, nee, het werd een heuse wildwaterbaan van kolkende bruine watermassa!
Al die regen was natuurlijk heerlijk voor de nieuwe moestuin en alle verse geplante fruitbomen maar ook best schrikken. Het water ging volledig buiten zijn oevers en zelfs over de brug waar we overheen rijden als we naar het dorp willen, was volledig overstroomd.
Ook ons drinkwater komt ook rechtstreeks uit die rivier en betekende dus vrij troebel water.
Gelukkig hebben we dan Floris, die een waterfiltersysteem maakte en dat werkte goed.
Het zand werd eruit gefilterd en het water zag er daarna helder uit.
Maar tjonge, wat besef je dan, wat regen doet.
En dat gaat het maar om een paar dagen regen!
Zo anders dan in Nederland waar al het water netjes wordt afgevoerd. Alhoewel, ik begreep dat zelfs in Nederland afgelopen maanden het water op plekken stond waar het eigenlijk niet hoorde.
Lekker koud water douchen zat er dus even niet in maar wel…wildwater zwemmen!
Ja, dat kolkende water riep mij gewoon. Dus ik ben erin gesprongen en wat een lol!
Niet perse geheel pijnvrij want de rivier vol ligt met stenen en er kwamen allerlei takken met de stroom mee ging maar pret had ik wel!
Wim kwam zelfs een foto van me te maken, goed kijken, ik hou me daar vast aan de boomtakken.
Boxen
Hoezo boxen, hoor ik je denken.
Nou, we zijn even in Nederland. Wim heeft daar namelijk nog zijn werkplaats en die werkplaats was nog niet leeg. Dus…onze uitdaging van deze twee weken bestond uit alles op pallets stapelen als een soort van box en dan met inwrappen met een krimpfolie plastic. (Ja, sorry totaal niet milieuvriendelijk).
Op deze manier staan ze dan klaar om in een vrachtwagen te laden die deze allerlaatste spullen naar Portugal brengt.
En ik kan nu zeggen dat het best een uitdaging om bijenkasten, kachelpijpen en houten tuintafelsets op zo’n niet zo hele grote pallet te krijgen. Passen en meten en soms gewoon duwen en met een spanband aantrekken. Maar het lukt!
Er staan nu zeven ‘boxen’ klaar en voor vandaag staat er een dubbele pallet te wachten om gevuld te worden met voornamelijk hout en balken en planken en platen, stapelen dus. En in alle gaatjes dozen met schroeven, moertjes, boren, kitspuiten en wat je allemaal nog meer kan vinden in een timmerwerkplaats.
Soms schrik ik van de hoeveelheid spullen, en soms zelf een beetje schaamte over hoeveel je kan verzamelen in een mensenleven. En dat je dat pas echt door hebt als je alles op een pallet probeert te krijgen.
Maar als het dan even moeilijk is herinneren we er ons aan hoe heerlijk we kunnen bouwen met al deze bouwmaterialen en puzzelen we lekker door met onze logistieke pallet challenge.
Ondertussen zijn Floris en Tony in Portugal op het land gebleven.
Zo fijn, ze zorgen voor de moestuin, voor de poes Pluto en alle andere klussen die erbij komen kijken. Waaronder veel oude dode en verbrande bomen omzagen. Heerlijk idee, en dankbaar dat ze er zijn!
