De laatste blog van het jaar alweer.
Trots op mezelf dat ik dit al een jaar lang elke maand doe want ik ben eigenlijk niet zo’n gedisciplineerd iemand. Maar dit, dit vind ik leuk, elke maand terugblikken en de meest belangrijkste, leukste, moeilijkste of de meest inspirerende dingen te beschrijven.
Het is ook een bijzondere en intense reis die we aan het maken zijn, emigreren naar een ander land, daar een nieuw leven opbouwen en het creëren van een leefgemeenschap.
Wat zal het leuk zijn om over vijf jaar al die stappen, sprintjes en struikenblokken te kunnen terug lezen. Alle hoogte en dieptepunten te zien, misschien zelfs te lachen om de dingen waarover we ons destijds druk maakte en die inmiddels fluitend gaan.
Dus ook komend 2024 ga ik al bloggend beschrijven.


December begon stil voor mij.
Wim moest naar Nederland voor een aantal zaken en zijn zoon en schoondochter waren met hun gezin overgevlogen uit Amerika en zo heeft Wim daar intens kunnen genieten van zijn twee prachtige kleindochters.
Ik ben hier in Portugal gebleven om de vallei niet alleen te laten en heb genoten van de stilte en de rust die er is. Het voelde als lente weken. Koude nachten rond het vriespunt en een extra dekbed erbij, en dan, overdag volop zon, twintig graden, zomerjurkje aan en ijsjes etend. Rond vier uur s middags dan weer warmere kleren aan en een uur later de kachel goed opstoken.
Heel bijzonder die grote verschillen van dag en nacht. Omdat de dag zo’n heerlijke boost geeft van zon-energie, de gele opkomende bloemetjes en het lekkere buiten zijn maakt dat het vroeg naar binnen gaan heel fijn is, lekker bij de kachel, veel tijd om te koken en vroeg naar bed met een warme waterkruik.
Alle tijd om veel te lezen en creatief te zijn en niet op de klok te kijken maar gewoon te luisteren naar mijn maag wanneer het wil eten en mijn dag in te delen aan de hand van de zonstanden.
Zo ben ik weer een muur aan het schilderen, deze ligt echter aan de achterkant, de noordkant van de groepskeuken en dus koud in de ochtend. Maar heerlijk warm in de namiddag. Dus elke middag zit ik daar fijn met muziekjes te schilderen.
Kreeg ook een geweldig bezoek van lieve vriendin Marlise uit Nederland, een weekend lang genieten van heel veel goede gesprekken, lekker eten, strand, naakt de oceaan in. Wat fijn en wat een kwaliteit heeft het om een weekend lang met iemand te zijn.


En toen net voor kerst was daar gelukkig weer mijn allerliefste man. Een lange autorit 2500 kilometer met een flinke aanhanger en Porto, onze nieuwe kleine poes. Gekregen van Gerjo, een goede vriend met een biodynamische boerderij. We mogen we dit poesje een mooi, vrij leven in Portugal geven. Ze heeft de reis heel goed gedaan, voelt zich al thuis hier en is heerlijk knuffelig! We hopen dat Porto hier in de vallei een geweldige tijd gaat hebben.
En altijd weer een uitdaging om die erg lange aanhanger over dat net te kleine lage bruggetje te komen, maar… inmiddels worden we er steeds handiger in. Met veel planken en een spanband is het weer gelukt!
We hebben een fijne kerst gehad. Beetje gek hoor… eerste kerstdag, 20 graden, volop buiten, strand, zon. Voelt daardoor niet zo kersterig als in Nederland. Maar ’s avonds bij de kachel, met lekker eten en spelletjes hebben we volop genoten samen van onze eerste kerst in dit nieuwe land.
En nu, voorbereidingen maken voor de komst van een maand vol vrijwilligers. Wij zijn best benieuwd hoe het gaat zijn, in de wintertijd met deze nieuwe mensen. Er komen onder andere vrijwilligers met permacultuur tuin diploma’s dus dat wordt komende maand het grootste project. Naast het afronden en inrichten van de groepskeuken, de muren stucen van de voorraadruimte en de start van een mooi houten toiletgebouw.
