Met zo’n groot stuk land moeten we van te voren wel nadenken over een water structuur. Waar komt het water vandaan, hoe gaat het omhoog, hoe verdelen we het, op welke plekken komen douches, waar zijn er kranen nodig en waar wordt het gebruikte water afgevoerd?
In Nederland zijn hier 235 regels voor, moet je je overal strikt aan houden en anders tientallen beschrijfschriften schrijven. Maar hier, op een volledige off-grid plek, zijn geen regels, geen stappenplan, geen controle maar dus óók, zelf alles uitdenken en aanleggen.
We weten in ieder geval dat we het water zo goed en vaak mogelijk willen (her) gebruiken en langzaam komen er al brainstormend mooie plannen en tekeningen. Een heuse infrastructuur.
De put naast de beek hadden we vorig jaar al laten graven en het water laten testen. We dronken het altijd al maar gelukkig, ook de test wees uit dat het zeer goed water is vol allerlei super mineralen. Nu waren de leidingen bij ons huis aan de beurt en mochten we weer met onze pikhouwelen aan de gang om sleuven te graven. We hebben nu stroom dus konden we als het echt nodig was ook de boor gebruiken.
In Nederland zijn hier 235 regels voor, moet je je overal strikt aan houden en anders tientallen beschrijfschriften schrijven. Maar hier, op een volledige off-grid plek, zijn geen regels, geen stappenplan, geen controle maar dus óók, zelf alles uitdenken en aanleggen.
We weten in ieder geval dat we het water zo goed en vaak mogelijk willen (her) gebruiken en langzaam komen er al brainstormend mooie plannen en tekeningen. Een heuse infrastructuur.
De put naast de beek hadden we vorig jaar al laten graven en het water laten testen. We dronken het altijd al maar gelukkig, ook de test wees uit dat het zeer goed water is vol allerlei super mineralen. Nu waren de leidingen bij ons huis aan de beurt en mochten we weer met onze pikhouwelen aan de gang om sleuven te graven. We hebben nu stroom dus konden we als het echt nodig was ook de boor gebruiken.
Toen puzzelen met allerlei verschillende maten hulpstukken, buizen, chiffons, T- en Y- splitsingen, afvoer, bezinkput.
Nooit geweten wat er allemaal bij komt kijken, vroeger draaide ik gewoon de kraan open en vond ik het heel normaal dat er water uit kwam.
Na best wel veel zweet en gewurm onder het huis kwam het moment dat ik water door de douche, w.c., wastafel en gootsteen mocht gieten en ik iedere keer hoorde ik dan Wim, de buiten met een zaklamp onder het huis lag te controleren, een hele blije ‘YES!’ roepen. Wim opgelucht, omdat hij eindelijk weer met zijn geliefde hout, schroeven en zaag aan de gang kan.
Ondertussen genoot ik intens van het uitpakken en inrichten.
De kamerplanten weer hun eigen vertrouwde plekje geven die na weken onder een zeil, zonder zonlicht en daarna nog weken buiten met vólop zonlicht, wind en regen zich zo goed hebben gehouden met deze klimaatverandering. Ben echt trots op ze.
Ook alle keukenspullen uitpakken was heerlijk, echt alles is heel gebleven, met dank aan de hulp van Gerda die tijdens het inpakken elk bord en glas voorzag van papier of onze kleren en handdoeken die ze gebruikte om alles stoorvrij te maken. Diezelfde kleren liggen nu blij te stralen in de kast.
Nooit geweten wat er allemaal bij komt kijken, vroeger draaide ik gewoon de kraan open en vond ik het heel normaal dat er water uit kwam.
Na best wel veel zweet en gewurm onder het huis kwam het moment dat ik water door de douche, w.c., wastafel en gootsteen mocht gieten en ik iedere keer hoorde ik dan Wim, de buiten met een zaklamp onder het huis lag te controleren, een hele blije ‘YES!’ roepen. Wim opgelucht, omdat hij eindelijk weer met zijn geliefde hout, schroeven en zaag aan de gang kan.
Ondertussen genoot ik intens van het uitpakken en inrichten.
De kamerplanten weer hun eigen vertrouwde plekje geven die na weken onder een zeil, zonder zonlicht en daarna nog weken buiten met vólop zonlicht, wind en regen zich zo goed hebben gehouden met deze klimaatverandering. Ben echt trots op ze.
Ook alle keukenspullen uitpakken was heerlijk, echt alles is heel gebleven, met dank aan de hulp van Gerda die tijdens het inpakken elk bord en glas voorzag van papier of onze kleren en handdoeken die ze gebruikte om alles stoorvrij te maken. Diezelfde kleren liggen nu blij te stralen in de kast.
ONTDEKKINGEN
Wat is het leuke verrassing om iedere keer weer nieuwe dingen te ontdekken op het land.
Zo vond ik opeens over de grond druivenbladeren. Ik begon al het onkruid erom heen weg te halen (lees: vele stekelige bramen) en ontdekte langzaam maar zeker de bron, een flinke stronk waar de uitkwamen. Geweldig!
Nou zijn druiven natuurlijk veel lekkerder als ze hangen en je ze kan plukken in plaats van de grond af te rapen en bouwde ik, uiteraard samen met een uiterst handige, vakkundige en vindingrijke timmerman en tevens mijn meest geweldige inspirator en geliefde man, een druivenklimrek.
Van allerlei gevallen stammen bouwde we een soort vlechtwerk tussen de andere bomen door. Ik leidde de stengels omhoog en nu kunnen ze volop verder groeien.
Met de vele stenen hier op het terrein stapel ik muurtjes tussen het zand van ons strand en de groenstrook van klimop en varens naar de beek toe.
Iedere keer als ik kijk of in de hangmat boven de beek lig, voelt het als een tropisch regenwoud, zoveel bomen, begroeid met klimop, de vele hoge varens, de groene slierten en spannende doorkijkjes.
Vroeger nam ik altijd een boek mee als ik ging rusten, hier kan ik een uur liggen en nog steeds gefascineerd rond kijken. Nog nooit zag ik zoveel verschillende soorten kleine beestjes, springers, kruipers, vliegend, kronkelend, voorbij schietend of langzaam dwarrelen, zwijgend, tjilpend, fluitend of zoemend of je gewoon recht in de ogen aan kijkend (de kikkers).
Wat is het leuke verrassing om iedere keer weer nieuwe dingen te ontdekken op het land.
Zo vond ik opeens over de grond druivenbladeren. Ik begon al het onkruid erom heen weg te halen (lees: vele stekelige bramen) en ontdekte langzaam maar zeker de bron, een flinke stronk waar de uitkwamen. Geweldig!
Nou zijn druiven natuurlijk veel lekkerder als ze hangen en je ze kan plukken in plaats van de grond af te rapen en bouwde ik, uiteraard samen met een uiterst handige, vakkundige en vindingrijke timmerman en tevens mijn meest geweldige inspirator en geliefde man, een druivenklimrek.
Van allerlei gevallen stammen bouwde we een soort vlechtwerk tussen de andere bomen door. Ik leidde de stengels omhoog en nu kunnen ze volop verder groeien.
Met de vele stenen hier op het terrein stapel ik muurtjes tussen het zand van ons strand en de groenstrook van klimop en varens naar de beek toe.
Iedere keer als ik kijk of in de hangmat boven de beek lig, voelt het als een tropisch regenwoud, zoveel bomen, begroeid met klimop, de vele hoge varens, de groene slierten en spannende doorkijkjes.
Vroeger nam ik altijd een boek mee als ik ging rusten, hier kan ik een uur liggen en nog steeds gefascineerd rond kijken. Nog nooit zag ik zoveel verschillende soorten kleine beestjes, springers, kruipers, vliegend, kronkelend, voorbij schietend of langzaam dwarrelen, zwijgend, tjilpend, fluitend of zoemend of je gewoon recht in de ogen aan kijkend (de kikkers).
YURT
Een droomwens van mij is het hebben van een yurt én de wens van een atelier. En nu hier in Portugal is het mogelijk om deze twee wensen te combineren. Een prachtige, ronde, gezellige plek met mijn verf, penselen, mozaïek en vilt om mee heen dat maakt me erg gelukkig.
Een plek om terug te trekken als ik die behoefte voel en een plek om me creatief te kunnen uiten. Het maakt Wim vervolgens blij om zo te zien genieten van het maken van kunst en kreeg ik voor mijn verjaardag een heuse yurt cadeau. Wauw!
De afgelopen weken zijn we bezig geweest met een plateau te timmeren waar ze op komt. Meten, uitlaseren, stenen op de juiste plekken en balken zagen. Gelukkig zijn we inmiddels dikke vrienden geworden met de pikhouweel want óók op deze plek loopt het schuin én ligt er een heerlijke harde stenige leem grond. De betonmolen draaide weer gezellig en voor dat we het door hadden lag daar een prachtige stevige ondervloer!
We hebben uit Nederland ook alle restanten hout uit de werkplaats meegenomen en daarmee konden we de balken en vloer timmeren. Soms even puzzelen wat goed paste zodat we zo min mogelijk afval over hadden.
Een droomwens van mij is het hebben van een yurt én de wens van een atelier. En nu hier in Portugal is het mogelijk om deze twee wensen te combineren. Een prachtige, ronde, gezellige plek met mijn verf, penselen, mozaïek en vilt om mee heen dat maakt me erg gelukkig.
Een plek om terug te trekken als ik die behoefte voel en een plek om me creatief te kunnen uiten. Het maakt Wim vervolgens blij om zo te zien genieten van het maken van kunst en kreeg ik voor mijn verjaardag een heuse yurt cadeau. Wauw!
De afgelopen weken zijn we bezig geweest met een plateau te timmeren waar ze op komt. Meten, uitlaseren, stenen op de juiste plekken en balken zagen. Gelukkig zijn we inmiddels dikke vrienden geworden met de pikhouweel want óók op deze plek loopt het schuin én ligt er een heerlijke harde stenige leem grond. De betonmolen draaide weer gezellig en voor dat we het door hadden lag daar een prachtige stevige ondervloer!
We hebben uit Nederland ook alle restanten hout uit de werkplaats meegenomen en daarmee konden we de balken en vloer timmeren. Soms even puzzelen wat goed paste zodat we zo min mogelijk afval over hadden.
Voor de isolatie gebruikte we de oude houtvezel isolatie platen van mijn vorige atelier en via marktplaats mochten we bij hele lieve mensen een gratis houten vloer ophalen als we hem er netjes uithaalde. Zo dankbaar voor, want de vloer ziet er nu echt prachtig uit.
Het leuke van zo werken is dat het heel erg opruimt, we geen nieuwe materialen hoeven kopen en het zo’n goed gevoel geeft om alles te hergebruiken.
En toen.… de voorbereidingen waren bekend terrein voor ons, maar een yurt opzetten, dát hadden we nog nooit gedaan.
Op naar het internetcafé en via YouTube opzetfilmpjes gedownload en ’s avonds hebben we deze uitgebreid bekeken.
Oké, zo moeilijk kan het niet zijn, toch? Gewoon bij stap 1 beginnen.
Ik vond het fantastisch om samen met Wim het hele houtwerk frame van de yurt op te zetten. Dit keer geen grote dure kraan en tijdsdruk. Nee, lekker saampjes met wat spierballen, logisch nadenken en af en toe weer naar het YouTube filmpje kijken.
Maar gelukkig kwam een dag later toch ook Yves, van wie we de yurt hebben gekocht, langs om te helpen met alle doeken en het zware vilt. Heel dankbaar voor zijn hulp en kennis. En gezellig bovendien! En daar staat ze! Blij.
Het leuke van zo werken is dat het heel erg opruimt, we geen nieuwe materialen hoeven kopen en het zo’n goed gevoel geeft om alles te hergebruiken.
En toen.… de voorbereidingen waren bekend terrein voor ons, maar een yurt opzetten, dát hadden we nog nooit gedaan.
Op naar het internetcafé en via YouTube opzetfilmpjes gedownload en ’s avonds hebben we deze uitgebreid bekeken.
Oké, zo moeilijk kan het niet zijn, toch? Gewoon bij stap 1 beginnen.
Ik vond het fantastisch om samen met Wim het hele houtwerk frame van de yurt op te zetten. Dit keer geen grote dure kraan en tijdsdruk. Nee, lekker saampjes met wat spierballen, logisch nadenken en af en toe weer naar het YouTube filmpje kijken.
Maar gelukkig kwam een dag later toch ook Yves, van wie we de yurt hebben gekocht, langs om te helpen met alle doeken en het zware vilt. Heel dankbaar voor zijn hulp en kennis. En gezellig bovendien! En daar staat ze! Blij.
Volgende keer foto’s van de binnenkant.
Voor nu, kijk ik uit naar een maand waarin mijn zoon Tariq met zijn vriendin komt, we veel zullen surfen, Wim aan zijn droomveranda gaat beginnen en vier ik mijn 50ste verjaardag!
Tot dan.
Voor nu, kijk ik uit naar een maand waarin mijn zoon Tariq met zijn vriendin komt, we veel zullen surfen, Wim aan zijn droomveranda gaat beginnen en vier ik mijn 50ste verjaardag!
Tot dan.
