We zijn geland en hoe.
Op de dag dat de karavaan van containers en het huis aankwam, kwam tegelijkertijd ook de vrijwilligersgroep.
Niet zo gepland, maar door de Portugese chauffeurs die minder snel gingen dan onze verwachting, er feestdagen tussen bleken te zitten én een zondag, kwam alles gezellig op hetzelfde moment. Dat was best even intens en schakelen maar beide zo welkom.
Met een kraan werd het huis op de platte kar van een grote tractor gezet. En deze tractor reed stapvoets naar beneden. Daar stond vervolgens de kraan weer opgesteld om het huis er af te tillen en beneden in de vallei neer te zetten. Een spannende tocht omdat de weg naar beneden niet heel makkelijk is, maar het ging fantastisch. Een super chauffeur die heel kalm bleef rijden. Ik liep er achteraan, mooi voelde dat, om op deze manier heel bewust ons huis welkom te heten in de vallei.
Er was helaas niet genoeg tijd meer die dag om het huis ook daadwerkelijk op de fundering te plaatsen dus dat gebeurd komende maand. Maar ons huis is al wel beneden. Joepie!
Wim heel blij, de start van zijn heuse Tool Tempel.
Een geruimd overzichtelijk paradijs vol gereedschappen, hout en andere materialen.
En daar waren dus ook gelijk negen vrijwilligers.
Wat een feest! Bart, Erik, Marc, Patrick, Ilana, Camiel, Elisa, Sander en Adriaan. Een pioniers groep die allemaal heel enthousiast werden van het idee om te helpen met de allereerste opbouw. Hoe bijzonder en fijn.
De prioriteit lag op het maken van de zonne-energie installatie en de plek waar de accu’s en apparatuur kwam. Dus er werden eucalyptus bomen uit het bos gezaagd, ontdaan van hun barst en vervolgens deze lange en loodzware palen met vijf man de berg op naar boven gedragen. Wat waren wij blij met deze mannen want Wim en ik hadden dat nooit met z’n tweeën omhoog gekregen.
Vervolgens een hoop getimmer met die boomstammen op de berg om een constructie te krijgen waarop twintig zonnepanelen konden liggen. Langzaam aan ontstond daar een kunstwerk van de kale bomen liggend, en stevig verankerd aan de grond en elkaar.
Onder leiding van Eibert Jan, die in Nederland de hele installatie voor ons heeft gemaakt en ook was overgekomen om de boel aan te sluiten, werden er met een drilboor gleuven gemaakt voor de kabels en werd het enorme elektra bord met onder andere de loeizware accu’s opgehangen.
Precies op de laatste dag was alles klaar en kon Eibert Jan het aansluiten en het werkt! Zo ontzettend gaaf dat we nu geheel onze eigen energie hebben, rechtstreeks van de zon. Geen rekeningen meer van energiemaatschappijen, telefoontjes of je toch niet echt wilt overstappen of onverwachtse naheffingen, nee. De zon straalt en wij zetten het om in energie.
Eibert Jan heeft uitgerekend dat we vier dagen lang zonder zon nog altijd stroom hebben. Gelukkig straalt zelfs in de winter hier ‘s middags vaak de zon en die bewolkte dagen zijn makkelijk te compenseren door dan een keer geen appeltaart te bakken of het stofzuigen een dag uit te stellen.
Veel gepraat, gedeeld, gelachen, gehuild. Alles kwam langs, van frustratie en ergernis, tot enorme vreugde en geluksmomenten. ’s Avonds genoten we bij het kampvuur, overdag van elkaar, tijdens het werken, de vrije tijd, het strand en de wandelingen.
Wim en ik kijken zo dankbaar terug op deze dagen. Het ging eigenlijk veel te snel en er gebeurde zo veel dat we vooral achteraf alle pareltjes konden zien van alles wat er gegeven is in deze twee weken.
Dank jullie wel, lieve pioniers!
En nu kijken we enorm uit naar volgende week, waarin ons huis in de vallei op de fundering wordt gezet en het dak erop gaat. Heerlijk, ons eigen huis op onze droomplek. En….maandag beginnen we met een intensieve Portugese taalcursus!
